26 Temmuz 2011 Salı

Gülebildigimiz anlar..

Gülebildigimiz anlar fotoğraf karelerinde artik.. O da fotoğrafı çekenin zorlamasıyla..

Sanki herkes en mutlu anını kurtarsın diye ölümün elinden yada yalanda olsa güldüğü bir anı saklasın diye hapsetmiş bir çerçevenin içine bir resim albümüne.. Doğdugu gün ölümü kovalamaya başladığnı bilmeden... Sanki bunu dünyada herkes yapmış gibi kimse gülümsemiyor artik.. Ne yağmur heyecanlandırıyor insanları, ne güneş, ne ay nede bir kez olsun gerçekten gülebilme ihtimali.. O kadar sahteleşmiş ki herşey, farkında olmadan insalarda yitirmişler gerçekliklerini.. Gülümsediginiz, mutlu olduğunuz anları hapsettiginiz çerçevenin tozunu almak kadar kolay birşey değil gülmeyi unuttuktan sonra bir an olsun gerçekten gülebilmek.. keşke o kadar kolay olsaydı.. hatta tozunu almaz uffffff diye uflerdik milyonlarca gülümserdik..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder