Kalp

Sanırım ölmek, inandığınız her şeyi yitirip dağılan parçalarınızın asla toplanmayacağını düşünürken, birinin gelip sizi yeniden doğurduğuna inandiğiniz an da,yedinden dağıtması. Benim de aklıma geldi elbet, çıkar bir toparlayan.. olmadı bir rüzgar esintisi en kötü bir kuytuda birktirir benden arta kalanları.. Ama anladım ilkinden daha beter bu dağılış. Sanki atlas yorulmuş atı vermiş sırtından dünyayı.. Agir gelmişiz de ona kaldırmış biri lanetini. Ruzgar esmiş sonra yağmur yağmış üstüne acılarımızın, Haziran güneşi işlemiş her birine, filizlenmiş yeni acılar.. Tutu vermiş sanki biri elinden acıların, hiç sahiplenmeyen sevgiler, aşklar baka kalmışlar. Acılar bile utanmış.. Bir daha bakamamışlar güzelliklerin yüzüne.. Hep yerden çıkarmışlar hinclarını hep one egmisler boyunlarını taşıyamamış atlas daha fazla atmış omuzlarından dedim ya.. böyle olmuş sanki.. Bilseydi böyle olacağını atlas razı olurdu elbet lanetine alt ust eder miydi dünyamı.